Net zoals geboorte hoort ook de dood bij het leven, rouwverwerking is hier een belangrijk onderdeel van. Waar de een net aan het begin van zijn leven staat, staat de ander al bij de finish. De finish oftewel de dood kan plotseling komen en kent geen leeftijd, maar soms kan het een verlossing zijn. Een verlossing van alle pijn die diegene voelt, dit kan zowel lichamelijk als mentale pijn zijn. De persoon om wie het gaat is verlost en vind de rust die hem of haar gegund is. Maar hoe zit het met alle dierbare die achter blijven? Hoe gaan die om met het verdriet? Hoe leren die omgaan met verlies van iemand van wie ze houden? Hoe kunnen zij het een plekje geven en hoe rouwen ze?
In dit artikel ga ik wat dieper in over hoe ik ben om gegaan met het verlies van mijn dierbare. Iedereen gaat er namelijk anders mee om. Er zijn daarom ook eigenlijk geen dingen die je echt moet doen in je rouwproces. Eerder dingen die je echt niet moet doen. In dit artikel zal ik het vooral hebben over hoe om te gaan met het verlies van een dierbare. Hoe mijn rouwverwerking eruit zag, maar uiteraard kan je dit artikel ook naar ander soort verlies omdraaien. Ieder soort verlies kan rouw veroorzaken, zoals bijvoorbeeld een miskraam of een relatie die na jaren stukloopt.
Dingen die je echt niet moet doen
Iedere persoon rouwt op zijn of haar eigen manier. Ik kan dan ook alleen maar vertellen en toelichten hoe mijn rouwverwerking eruit zag en waarom. Wat ik je wel kan meegeven zijn wat kleine dingen die ik je afraad om te doen. Doe je ze toch, dan is dat niet erg natuurlijk. Wel is het zonde als je daardoor sommige dingen voor jezelf nog moeilijker maakt.
- Kijk niet naar andere hoe zij rouwen, maar alleen naar je eigen rouwverwerking. Waar de een er liever niet over praat en stilzwijgend rouwt. Deelt de ander misschien wel alles en is dat juist de manier van rouwen die bij deze persoon past.
- Eigenlijk hoort deze op nummer 1 te staan, maar laat die emoties toe blokkeer ze niet. Hoe meer je ze wegstopt hoe harder ze uiteindelijk terugkomen.
- Nog iets wat je beter niet kan doen is jezelf thuis opsluiten. Afzonderen van alles en iedereen om je heen Ius geen aanrader. Hierdoor raak je in een isolement. Door alles wat er speelt zak je steeds dieper erin tot er geen weg meer terug is.
Hoe mijn rouwverwerking eruit zag
Afgelopen jaar heb ik mijn oma verloren, door deze ervaring ben ik hard met mijn neus op de feiten gedrukt. Er kan van alles gebeuren en je weet maar nooit hoe lang je zal leven. Ondanks dat mijn oma al bijna de 91 jarig leeftijd had bereikt voelde haar dood als iets plotselings. Opeens twijfelde ik of ik haar wel uitgebreid had geknuffeld en gedag gezegd de laatste keer dat ik haar zag. Of ik haar wel had verteld dat ik van haar hield de laatste keer dat ik haar telefonisch sprak. En nu denk ik terug of ik wel genoeg heb gerouwd om haar. Het klinkt misschien gek maar na oma haar dood pakte ik snel de draad weer op. Het gewone leven ging verder ook zonder oma. Wel was diezelfde periode ook mijn broertje zodanig heftig ziek dat we dachten dat we hem ook zouden kwijtraken. Hierdoor raakte ons verdriet over oma een beetje op de achtergrond.
Diep in zware rouw heb ik niet gezeten, tuurlijk miste ik oma onwijs. Ik vond het ook moeilijk dat ik haar al zolang niet hebben kunnen zien. En voor mijn gevoel eigenlijk geen afscheid heb kunnen nemen. Wel ben ik blij dat ik samen met Alexandra mijn zusje naar de crematie toe kon gaan. Zo kon ik het op een bepaalde manier toch afsluiten. Het was een enorm mooie uitvaart. Ze had een mooie houten kist vol met bloemen. Er stonden kaarsen omheen en er stond een mooie grote foto van haar. Mijn vader heeft nog gesproken en erna was het tijd om de kist te laten zakken voor de crematie. Tijdens dat mijn vader sprak brak ik wel even. Al het verdriet van die week kwam eruit en niet zo een beetje ook. Eigenlijk tot de kist gezakt was heeft dat wel aangehouden. Toch voelt het soms nog steeds zo onwerkelijk. Alsof straks als we weer mogen reizen we naar oma toe kunnen gaan in het bejaardenhuis.
Wat ik aanraad
Iedereen rouwt op zijn eigen manier, toch zijn er een paar dingen die ik je aanraad. Dit puur op basis van mijn eigen ervaring. Merk je dat iets niet werkt voor jou dan moet je het vooral niet doen. Het belangrijkste is naar je eigen gevoel en lichaam leren te luisteren.
- Laat je emoties toe! Voel dat verdriet, die boosheid of wat voor soort emotie dan ook. Geef jezelf de tijd die emoties te voelen en blokkeer ze niet. Probeer juist deze gevoelens een plek te geven door ze toe te laten.
- Praat erover! Praat over je dierbare, haal herinneringen op, maar praat ook over het verlies, de pijn die je voelt. Het zal je verbazen hoe goed het voelen om bepaalde dingen uit te spreken.
- Sluit jezelf niet op! Zorg ervoor dat je de deur uit blijft gaan, je vrienden, familie en dierbare blijft zien. Juist in deze tijd is het zo belangrijk dat je je niet gaat isoleren.
- Neem de tijd om te rouwen! Rouwen kent geen tijd, neem dus alle tijd die jij voelt die je nodig hebt. Naar mater de tijd verstrijkt zal je het verlies steeds meer een plek gaan geven.
Heb jij wel eens een dierbare verloren en hoe ging jij met de rouwverwerking om?
*Dit artikel bevat affiliate links
Volg Daantjeslife op social media via Instagram, Facebook, Pinterest, Twitter of Bloglovin’ en blijf altijd up to date.
Veel liefs,
Daantje ☆
