Turbulente begin van mijn relatie

Zoals jullie allemaal geheid wel zullen weten beginnen de meeste relaties met rozengeur en maneschijn, maar net zoals zo een beetje alles in mijn leven begon ook mijn relatie niet op de normale manier. Het enige normale was wat anno 2018 erg populair was, wij elkaar hebben leren kennen via Tinder. Ja, ik weet wat de meeste mensen denken en dan vooral de wat oudere garde. Waar ben je aan begonnen, mensen die op Tinder zitten zijn toch niet te vertrouwen, die willen toch helemaal geen echte relatie. Ik zal eerlijk met jullie zijn ik had in het begin mijn bedenkingen, maar mijn leuke vriendje maakt mij al ruim 10 maandjes dolgelukkig.

Even terug naar het begin, onze relatie heeft al behoorlijk te verduren gehad, maar tot nu zijn wij er alleen maar sterker uitgekomen. In het begin was ik nog best afstandelijk en wilde het nog geen label geven, wij kenden elkaar immers pas 3 weken toen. Maar toen hij na een “wilde nacht” flauwviel en nergens meer op reageerde, belde ik zelfs in paniek mijn moeder wakker om 3 uur s’ nachts. Op dat moment besefte ik mij dat ik deze lieve jongen niet aan mij voorbij wilde gaan, maar er juist dit keer echt voor de volle 100% voor gaan. Na wat geruststelling van mijn moeder ben ik toen ook maar gaan slapen.

Helaas was dit nog maar het begin van vele slapeloze nachten, ik zal jullie de uitgebreide details besparen, maar het kwam erop neer dat mijn vriend aanvallen had wat leek op epilepsie. Dit speelde zich allemaal begin oktober 2018 af, tot begin december hebben wij veel in onzekerheid gezeten, wat voor soort aanvallen het waren, of het gevaarlijk was, maar vooral hoe wij hier als nieuw stel samen mee om konden gaan. Samen hebben wij dan ook die weken tot de uitslag en alle onderzoeken, meerdere malen bij zowel de Huisartsenpost als op de Spoedeisende hulp gelegen, ook is een paar keer de ambulance gezellig bij ons op bezoek geweest. Dit was best een behoorlijke druk op onze relatie, ik maakte me vooral zorgen en probeerde op alles te letten en te analyseren in de hoop dat ik het zou herkennen en de “trigger” kon wegnemen en hij die plots in de ziektewet zat en niet doorhad wanneer hij zo een aanval kreeg. Enige wat hij merkte was een heftige migraine aanval die direct na zo een aanval volgde. Keer op keer voelde ik mij machteloos, ik ben van nature een persoon die een ander graag helpt en het liefst iedereen om zich heen helpt met genezen. Helaas kon ik dit keer niks anders doen dan er voor hem zijn en de vele tips volgen, die ik inmiddels wel kon dromen, van de vele artsen die wij die tijd gesproken hadden. Hoe heftig ze in het begin waren is het gelukkig nog maar enkele keren voorgekomen, maar toch blijf ik het nog steeds eng vinden.

Op 7 december kregen wij eindelijk na alle neurologische onderzoeken het verlossende antwoord, hij had geen epilepsie, maar toch iets zorgt voor die aanvallen. De neuroloog heeft toen uitgelegd dat hij leidt aan psychogene aanvallen, dit lijkt zo op het oog veel op epilepsie, maar wordt gezien als een soort kortsluiting van de hersenen, dit is dus helaas niet te bestrijden met medicatie. Een uitgebreidere uitleg van wat het precies is vindt je hier. Inmiddels zijn wij al een aantal maanden verder en is hij momenteel aanval vrij. Inmiddels wonen wij ook alweer een aantal maandjes samen. Hoe het samenwonen is na jaren op jezelf te hebben gewoond, daar hoor je binnenkort meer over!

Hoe hebben jullie het begin van jullie relatie ervaren?

Foto door David Moum op Unsplash

Volg Daantjeslife op social media via Instagram, Facebook, Pinterest, Twitter of Bloglovin’ en blijf altijd up to date.

Veel liefs,
Daantje ☆