Rollercoaster van emoties

Al vroeg ontdekte ik dat ik een grote passie had voor schrijven en omdat ik nogal een kletskous ben heb ik ervoor gekozen een blogg te beginnen. Een eigen plekje waar ik mijn lief en leed kan delen met andere mensen. Niet om mijn leven aan de grote klok te hangen, maar juist omdat het mij helpt om de nare dingen een plekje te kunnen geven en leuke dingen nog eens extra te kunnen waarderen. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat het niet alleen rustgevend is om je verhaal ergens kwijt te kunnen, maar ook dat dit een manier is om andere te laten weten dat ze er niet alleen in staan. Veel jongeren die in hetzelfde schuitje zitten of zaten als ik in mijn jeugd durven er niet voor uit te komen. Bang voor de reacties en vooroordelen, maar nog meer om hardop te moeten zeggen “Dat iets niet normaal is”. Ik ben erachter gekomen dat als je dingen juist wel deelt met andere en hardop zegt, je bewust wordt van de situatie en daardoor de verwerkingstijd / de herstelperiode van start kan gaan. Om deze reden wil ik mijn verhaal kort toelichten, kort omdat dit zeker geen verhaal is dat je even snel eruit gooit, maar waar veel pijn, verdriet en overige emoties zich onder bevinden.

All experiences make you the person you will be tomorrow

Ik kan wel stellen dat mijn jeugd niet de makkelijkste en normaalste periode in mijn leven is geweest. Al jaren heb ik het gevoel dat ik niet verder kan en eigenlijk stilsta. Een jeugd waarin verschillende dingen zijn gebeurd en er iets is wat veel impact heeft gehad op mij, waardoor ik een deel van mijn jeugd heb geblokkeerd. En om verder te kunnen moet ik dat voor mezelf achterhalen. In het verleden heb ik hier EMDR (meer weten erover klik dan hier) voor gehad bij een onwijs aardige therapeute, ik voelde mij vanaf dag 1 al op mijn gemak. Langere tijd kwam ik bij haar op gesprek en door middel van mijn therapie met haar zijn er een aantal gebeurtenissen naar voren gekomen die dus toebehoren aan dat geblokkeerde deel. De jaren gingen voorbij en de klachten bleven. Een tijd lang heb ik deze kunnen negeren door gewoonweg maar door te gaan. Hoe drukker ik het had hoe minder tijd ik had om echt toe te laten wat ik nou eigenlijk voelde. Nu ik zelf in een relatie zit en ouder en wijzer ben “want ja wijsheid komt met de jaren” ben ik er klaar voor om weer verder te kunnen.

It takes courage to see yourself in the mirror of life

Begin dit jaar ben ik terug gegaan naar die lieve therapeute, die mij jaren geleden zo goed heeft geholpen. Inmiddels heeft zij haar eigen praktijk opgericht en was het iets verder weg dan ik gewend was. Gelukkig heb ik inmiddels mijn rijbewijs en een auto, dus alsnog zo gezegd zo gedaan. Al gauw kwamen we er samen achter dat ik bij haar niet de juiste hulp kon krijgen die ik nodig had. De trauma’s uit het verleden zaten inmiddels zo diep dat ze nog complexer waren geworden. Wat zij mij kon bieden was basis ggz maar door alle gebeurtenissen in de loop der jaren had ik gespecialiseerde ggz nodig. (Wat de verschillen zijn lees je hier.) Samen met haar ben ik gaan kijken naar een psychotherapeut in mijn omgeving die onder de gespecialiseerde ggz viel en ervaringen had met trauma’s zoals de mijne.

This is tough but so am I

Eindelijk na ongeveer 10 weken op de wachtlijst te hebben gestaan kon ik terecht voor een intake gesprek. De intake is ervoor bedoeld om elkaar als cliënt en psychotherapeut te leren kennen, de achtergrond kenbaar te maken en erachter te komen welke vorm van therapie het beste aansluit bij de klachten. Na de intake was ik onwijs moe, we hadden veel opgerakeld waar ik al een tijd niet aan had gedacht, maar om mijn achtergrond aan de psychotherapeut kenbaar te maken moest ik dit onder ogen zien. De dagen erna ben ik nog veel bezig geweest met ons gesprek en momenten kwamen er dingen in mijn hoofd op die ik gewoon vergeten was te vertellen. Het echte werk moet nog beginnen, maar het voelt alsof ik al maanden bezig ben. Hoe moeilijk komende maanden of misschien wel jaren dan ook gaan zijn ben ik blij dat ik deze stap heb gezet, een stap richting mijn toekomstige ik, een stap richting (nog meer) volwassenheid, maar vooral een stap richting mijn herstel.

Heb je ook ervaring met therapie of iemand in jouw omgeving? Ik luister graag naar jouw verhaal.

Foto door anonymous op Pinterest

Volg Daantjeslife op social media via Instagram, Facebook, Pinterest, Twitter of Bloglovin’ en blijf altijd up to date.

Veel liefs,
Daantje ☆