Met de billen bloot

Al een paar maanden heb ik amper tijd om echt te gaan schrijven. Langzaam aan wil ik dat weer gaan oppakken en weer het schrijven in mijn leven gaan inplannen. Dit is mijn 155e blog en vond met de billen bloot wel zo gepast. Augustus is vaak voor vele een maand waarin veel plaatsvindt. De start van een nieuw schooljaar, maar ook het einde van de zomer. Voor mij heeft augustus vele betekenissen. Van diverse verjaardagen van dierbare tot aan de maand waar mijn wereld eventjes op zijn kop stond. Laat ik bij het begin beginnen en met de billen bloot.

Mijn nachtmerrie

Mijn grootste nachtmerrie kwam uit, althans het voelde voor mij zo toentertijd. Zoals iedere puber worstelde ik ook met wie ik was. Wie ik wilde worden en wie ik aan het worden was. Al jaren had ik het gevoel niet helemaal volledig in mijn gezin te passen, maar nooit had ik dit nieuws verwacht. Ik was klaar met mijn middelbare school en bijna 18. Bijna klaar om het volwassenen leven (zover het kon) te omarmen. Hoe het precies gebeurd is hou ik privé, maar de uitkomst zal ik met jullie delen. Op 14 augustus 2009 kreeg ik te horen dat de man die ik altijd als mijn vader gezien heb en ook dacht zijn dochter te zijn, niet mijn biologische vader was. Nou zie ik hem nog steeds als mijn vader. En dat zal ook niet veranderen, maar het nieuws veranderde op dat moment een heleboel. Mijn ouders hebben elkaar ontmoet toen ik een paar maanden oud was. Ik heb alleen hem als vader gekend en ervoor ook nooit anders geweten.

De ontmoeting

Ik hoorde het nieuws op 14 augustus, de dag erna de 15^e kreeg ik te horen dat ik ook twee zusjes had. De 17^e vloog ik naar Nederland samen met het hele gezin behalve mijn vader, die moest werken. Maandag 17 augustus had mijn moeder contact gehad met Melissa. Om een afspraak te maken zodat ik mijn oudste zusje Malika van mijn biologische vaders kant zou kunnen leren kennen. Veel herinner ik mij er niet van en sommige dingen hou ik voor mezelf. Wel kan ik jullie vertellen dat het erg awkward was, maar ook heel bijzonder aan voelde. Het eerste wat mij opviel was dat zij meer op mij leek dan mijn andere twee zusjes, met wie ik ben opgegroeid. Diezelfde week leerde ik mijn biologische vader ook kennen op Meerlive een Hoofddorps festival. Pas het jaar erna toen ik definitief naar Nederland terug verhuisde leerde ik mijn andere zusje, Zahra de jongste, kennen. Malika en ik lijken wel wat op elkaar. Je kan ook duidelijk wel zien dat we zusjes zijn, maar niet zo erg als met Zahra. Zahra is echt mijn mini me en lijkt enorm veel op mij. Voor iemand die opgegroeid is, met twee blonde zusjes en een blond broertje, voelde die gelijkenis wel heel bijzonder en nog steeds ben ik apetrots! 

Mijn gevoelens

 Het voelde voor mij als een soort bevestiging, alsof de puzzelstukjes op hun plek vielen. Het verklaarde een heleboel, maar ook weer een heleboel niet. Ik weet nog goed dat ik erg verward was en voornamelijk gechoqueerd was dat mijn biologische vader Marokkaans is. Niet omdat ik er wat tegen heb, maar ik vroeger op de basisschool enorm werd gepest en uitgescholden voor Turk en of Marokkaan en ik dan boos werd omdat ik Grieks was. Op dat moment bleek mijn leven een grote leugen te zijn, waar ik even mee moest dealen. De eerste week heb ik alles een beetje op mij af laten komen. Vele jaren ben ik een beetje “go with the flow” gegaan, hierdoor hield ik mijn ware gevoelens verborgen en leefde ik op de automatische piloot ook heb ik veel mensen gekwetst in die tijd, die ik niet pijn wilde doen. Het was een rollercoaster van emoties, een rit die ik zelf moest doorstaan. Jarenlang dacht ik veel te makkelijk en te nonchalant over mijn verleden, mijn jeugd en mijn trauma’s. Pas tijdens mijn maatschappelijke opleidingen kwam het besef dat het niet niks was. Die dikke muur die ik had opgebouwd heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een glazenwand, soms probeer ik mij nog te verstoppen, maar door glas kan je alles zien je komt er alleen niet altijd bij. Langzaam aan vallen de scherven op de grond en kan er aan de toekomst worden gedacht. 

Mijn toekomst

Op dit moment voel ik mij een gezegend mens met vier zusjes, een broertje en inmiddels ook twee neefjes en een nichtje in mijn leven. Ik merk dat er nog wel veel dingen vanuit mijn verleden zijn die mijn heden beïnvloeden, zowel intern als van buitenaf, maar ook daar ben ik mee bezig. Bezig om alles een plekje te geven, te verwerken en aan de toekomst kan bouwen. Zo blijft augustus voor mij altijd een speciale maand, een maand met een donkere wolk, maar ook een maand met een gouden randje en nu ook met de billen bloot.

Durf jij met de billen bloot te gaan?

Volg Daantjeslife op social media via Instagram, Facebook, Pinterest, Twitter of Bloglovin’ en blijf altijd up to date.

Veel liefs,
Daantje ☆