Wat een rollercoaster van emoties is het de afgelopen twee weken geweest! Ik doorbreek de radiostilte van mijn blog met een update en hervat dan al mijn blog posts en samenwerkingen weer vanaf maandag 23 november. Twee weken terug had ik al verteld dat mijn lieve omaatje helaas is overleden. Dat was al een shock op zich, maar langer dan een dag om te rouwen hadden wij niet.
Buikpijn
Al een paar dagen voordat mijn oma overleed klaagde mijn broertje over buikpijn. Dat weekend was de pijn zo extreem dat mijn moeder met hem naar de huisartsenpost is gegaan, tot tweemaal toe zelfs. Beiden keren zijn zij naar huis gestuurd met een paracetamol en iets tegen de misselijkheid. Mercurios is totaal geen aansteller en heeft een enorme pijngrens we maakte ons dan ook enorm zorgen toen hij niet eens meer kon lopen van de pijn. Zondag avond zou ik samen met mijn vriend bij mijn moeder eten en na het nieuws dat oma was overleden wild ik al helemaal met familie zijn. Mercurios lag als een zielig vogeltje op de bank kermend van de pijn, gelukkig spuugde hij niet meer, maar de pijn hield aan. Ik heb nog samen met hem op bed gelegen gezelschap gehouden, constant wat slokjes thee laten drinken. Want hij had amper gegeten sinds vrijdag en alles kwam er met dezelfde vaart weer uit. Ik vond het zo erg om hem zo veel pijn te zien lijden, maar gelukkig zouden ze maandag naar hun eigen huisarts gaan voor een echo.
Maandag
Toen mijn moeder hem wakker maakte trof ze een totaal ander kind aan dan hoe hij normaal is. Totaal geen puf voor niks kon amper praten zoveel pijn had hij en was helemaal verzwakt. Mijn moeder aarzelde geen moment en belde gelijk de huisarts waar zij gelukkig vrijwel vlak erna terecht konden. De huisarts sprong direct in actie en vroeg een echo aan, die zag er niet goed uit en verwees hem met spoed door naar het ziekenhuis voor een scan. Op de scan was te zien dat zijn darmen niet meer werkte en dus echt op knappen stonden, daarom had hij zo een pijn. Dezelfde avond nog is hij overgebracht naar het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis in Utrecht en met spoed geopereerd. De artsen schrokken wat ze aantroffen en vertelde dat hij enorm veel mazzel heeft gedaan dat ze er op tijd bij waren. Zijn darmen waren zo enorm opgezwollen dat ze elk moment konden knappen iets wat hem fataal had kunnen worden.
Een paar weken terug had Mercurios een fietsongeluk gehad, waarschijnlijk heeft hij toen een inwendige bloeding gehad waar een strengetje weefsel is ontstaan. Dat heeft zich om zijn darmen genesteld en de darmafsluiting veroorzaakt. De operatie is goed geslaagd en gelukkig was er niks afgestorven, de gehele darm kleurde nadat die uit de knoop was gehaald vrijwel direct weer roze. Toen was het afwachten hoe het herstel zou gaan, onze verwachtingen waren dat hij zelfde week nog naar huis zou mogen.
De dagen na de operatie
Toen hij in de ochtend wakker werd voelde hij zich gelijk stukken beter, het ging zelfs zo goed dat zijn sonde uit mocht en hij wat water en thee mocht gaan drinken. Dinsdag op woensdag nacht ging het wat slechter hij was erg benauwd kreeg extra zuurstof en zijn ontstekingswaarde waren gestegen. Toen hij ook nog eens koorts kreeg op woensdag en zijn buik opzwelt besloot de arts toch de sonde terug te plaatsen en een infuus met antibiotica aan te leggen. Er volgde zware dagen met een moeizaam herstel. Meer dan wat kleine stapjes en even rechtop zitten kon hij nog niet. Zijn darmen werkte nog steeds niet waardoor hij ook een PICC-lijn kreeg aangelegd voor de extra voedingsstoffen. Hij was al zo mager maar was nu al ruim 5 kilo kwijt door dit alles en moest hoognodig aansterken.
Eindelijk eten en drinken
Na een pittige week was het eindelijk zo ver dat hij weer wat mocht gaan eten. Langzaam aan ging het steeds beter, maar toch lag hij nog in het ziekenhuis en had hij nog steeds een sonde en de PICC-lijn. Gelukkig was zijn katheter wel eruit gehaald, hij kon immers weer lopen. Wat een goed nieuws dat zijn darmen weer aan het werken waren en dinsdag avond ook zijn sonde eruit is gehaald. De PICC-lijn hebben ze toen nog even laten zitten voor de extra voedingsstoffen en om goed aan te sterken.
Naar huis
Eindelijk na 12 hele lange dagen in het ziekenhuis is vandaag de dag gekomen dat hij naar huis mag en geen infusen of sondes meer heeft. Hij moet nog flink aansterken en het zal nog wel even duren voordat hij helemaal de oude is, maar hij kan in iedergeval heerlijk thuis is zijn eigen omgeving zijn rust pakken. Zijn darmen moeten nog erg wennen aan alle voeding en drinken wat ze moeten verwerken daarom heeft hij nog wel buikpijn en last van de katheter heeft hij ook. Het ziekenhuis kan nu niks voor hem doen dan wat hij thuis ook kan, hij moet goed zijn rust pakken en thuis aansterken. Lekker thuis in zijn eigen bedje de hele dag films kijken en chillen, hopelijk is hij gauw weer opgeknapt.
Volg Daantjeslife op social media via Instagram, Facebook, Pinterest, Twitter of Bloglovin’ en blijf altijd up to date.
Veel liefs,
Daantje ☆
